ศูนย์ศิลป์แสงธรรมใจพอเพียร
โครงการออกแบบสร้างสรรค์ศิลปกรรมด้านสิ่งแวดล้อมชื่อ ภูมิสถาปัตยกรรม, ธรรม, พอเพียร ณ บ้านป่าเมียง อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย
An Environmental Art Named Bhumi Sathapattayakham Dhamma Phorpean (Landscape Architecture of Dhamma, Sufficiency, and Pertinacity)Designing Project at Ban Pa Miang, Mae Fah Luang District, Chiang Rai Province
พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระผู้ครองแผ่นดินโดยธรรม พระผู้สร้างสุขให้มหาชนชาวสยามตลอดพระชนม์ชีพ 79 พรรษา 70 ปีครองราชย์ ทรงค้นหาวิธีการแก้ทุกข์ให้ชาวสยามด้วยโครงการที่ทรงจำจนบังเกิดเป็นศาสตร์พระราชามากกว่า 4,447 โครงการ ทรงสอน ทรงสั่ง ทรงชี้นำ ทรงกระทำเป็นตัวอย่างว่าทุกสิ่งเริ่มที่ใจเรารู้ตัว รู้ประมาณ รู้พอ รู้รักสามัคคี รู้การบูรณาการ และรู้ขยันอดทนในตนในสังคมในที่สุด
จากการได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยให้ได้ร่วมเป็นศิลปิน 1 ใน 8 ที่ร่วมถวายงานในการออกแบบภาพในหนังสือพระราชนิพนธ์พระมหาชนก พระนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ทำให้ได้รับทราบในอุดมคติ พระวิสัยทัศน์ในสิ่งที่ทรงสอน ทรงแนะนำ ทรงกระทำในทุกสิ่งเพื่อผลในการแก้ทุกข์ หาความสุขให้ประชาชนชาวสยาม ทำให้บังเกิดเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบสร้างสรรค์ภูมิสถาปัตยกรรมกับสิ่งแวดล้อม ในประเด็นสาระความหมายที่ได้รับสาระจากในหลวงรัชกาลที่ 9 ผ่านหนังสือพระมหาชนก บวกกับการทรงงานในทุกมิติของพระองค์ท่าน สรุปรวมเป็นภูมิสถาปัตยกรรม, ธรรม, พอเพียร ณ บ้านป่าเมียง อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย
King Bhumibol Adulyadej the Great, the ruler with great decency, the king who brought forth a happiness to his Siamese people with more than 4,447 royal projects which later established as The Science of the King, had taught, directed, advised, and practiced as an example to show that everything begins with one’s heart when one knows awareness, sufficiency, solidarity, integration, and pertinacity in oneself and in society.
From being trusted by his majesty to be one of the eight artist who worked with The Story of Mahajanaka, the writing of King Bhumibol Adulyadej the Great, resulted him in learning about his highness’ ideals and visions in matters he taught, advised, and practiced to relieve his people’s distress and to give them happiness. As a result, from the information he received from King Rama IX through his Story of Mahajanaka and all of his highness’ works in every dimension, the inspiration to design landscarp architecture with environment has been brought about and then turned out to be Sathapattayakham Dhamma Phorpean (Landscape Architecture of Dhamma, Sufficiency, and Pertinacity) at Ban Pa Meang, Mae Fah Luang district, Chiang Rai province
